United Nations Transition Assistance Group (UNTAG)
Duur missie: 23 maart 1989 - 11 april 1990
Aantal militairen: 89
Dodelijke slachtoffers: geen
Dapperheidsonderscheidingen: geen
In 1920 verleende de Volkenbond Zuid-Afrika het mandaat over de voormalige Duitse kolonie Zuid-West Afrika. Zuid-Afrika probeerde daarna hardnekkig de voormalige kolonie als provincie in te lijven. De Algemene Vergadering ontnam Zuid-Afrika daarom in 1966 het mandaat over Namibië, zoals Zuid-West Afrika inmiddels werd genoemd.
Bevrijdingsbeweging
Intussen verzette de bevrijdingsbeweging in dit gebied, de South West Africa People’s Organization (SWAPO), zich met geweld tegen de voortdurende Zuid-Afrikaanse inlijvingspogingen. De strijd tussen Zuid-Afrika en SWAPO laaide in de eerste helft van de jaren '80 op. Zeker doordat Namibië werd meegetrokken in de strijd tussen de grote mogendheden om invloed in zuidelijk Afrika. Zo verleenden Cubaanse troepen in Angola steun aan SWAPO, die in dit land al beschikte over trainingskampen en uitvalbases.
Oprichting UNTAG
Op 2 december 1988 spraken Zuid-Afrika, Angola en Cuba af dat de Cubaanse troepen zich uit Angola zouden terugtrekken. Zuid-Afrika zou zich vervolgens uit Namibië terugtrekken. De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties haalde een plan uit 1978 uit de kast. Dat voorzag in de oprichting van de United Nations Transition Assistance Group (UNTAG). UNTAG kreeg 12 maanden om Namibië naar vrije verkiezingen en onafhankelijkheid te begeleiden.
De vredesmacht telde uiteindelijk 1.500 politiewaarnemers (Civilian Police: CIVPOL), 4.500 militairen en 2.000 burgers.