Woensdrecht

Op 14 mei 1940 bezetten Duitse troepen het vliegveldje. Kort daarop nam de Luftwaffe het in gebruik. De eerste eenheid die op het terrein neerstreek was de I./JG 20. Deze eenheid beschikte over Messerschmitt BF 109’s. De toestellen bleven maar 10 dagen. Zij voerden onder meer missies uit naar het gebied rondom Duinkerken en Calais. Ondertussen breidde de Luftwaffe het vliegveld uit en verbeterde het.

Verdediging kustgebied

In februari 1941 streken BF 109’s van de 1. en 2./JG 52 op de basis neer. Ook deze eenheden bleven maar kort op het vliegveld. Vanaf het voorjaar van 1942 waren er permanent jachtvliegtuigen op Woensdrecht. De voornaamste taak van de vliegers van de II./JG 1 was de verdediging van het kustgebied tussen Zeebrugge en Hoek van Holland. Zij bonden de strijd aan met de Royal Air Force (RAF). En vanaf medio 1942 ook met zware bommenwerpers van de Amerikaanse USAAF.

Op 12 juli 1943 maakte de II./JG 1 plaats voor de elite-eenheid I./JG 26. Deze eenheid bleef tot 31 augustus 1943 op het vliegveld. Een reeks van bombardementen in het najaar van 1943 betekende medio 1944 het definitieve einde als Luftwaffe-basis. In november en december 1944 herstelde de RAF het deels verwoeste vliegveld. Het veld kreeg de codenaam B.79.

Spitfire

Woensdrecht was in de laatste oorlogsmaanden de basis van de 132 (Norwegian) Wing. Deze eenheid beschikte over Spitfires. Deze wing bestond uit 5 squadrons. Hiertoe behoorde ook het Nederlandse 322 Squadron. Vanaf Woensdrecht voerde de RAF bewapende verkenningen en talrijke aanvallen op gronddoelen uit. Ook begeleidde zij geallieerde bommenwerpers. Bij deze acties leed de Luftwaffe forse verliezen. Maar er kwamen naar schatting ook ongeveer 20 vliegers van de wing om. In februari 1945 werd een groot deel van de wing overgeplaatst naar Schijndel.

Na de oorlog kwam Woensdrecht in handen van de Koninklijke Luchtmacht. Het kreeg een bestemming als vliegbasis en logistiek centrum.